جف هان که سه سال پیش از طریق مرکز افغانستان سفر می کرد ، خود را در میان فرماندهان جنگ گرفتار کرد.
او گروه خود را از کنار شبه نظامیان در حال جنگ عبور داد تا فقط در مقابل رودخانه با دیگری روبرو شود. او می گوید خوشبختانه ، این جنگ سالاران دوستانه بودند. اما به نظر نمی رسد همه آنها باشند.
هان می گوید ، چنین برخوردهایی تنها بخشی از تجربه - و بخشی از "سرگرمی" - تور با آژانس مسافرتی Hinterland است که در انگلیس مستقر است.
این مسافران هنگام ورود به مناطق جنگی ، عبور از ایست های بازرسی و برخورد با سایت های بی ثباتی سیاسی ، به شدت مسلح می آیند - با دوربین ، کتاب راهنما ، نقشه و راهنمای تور.
این جهانگردی از گونه ای به ظاهر "تاریک" است - که کاملاً متفاوت از نمونه مشابه آن در آفتاب و شن و ماسه است - که مسافران را نه تنها با وجود جنگ و درگیری بلکه گاهی نیز به دلیل آن راهی خاورمیانه می کند.
شاهد خسارت ناشی از موشک در شمال و جنوب اسرائیل ، بازدید از محل حملات گاز سمی در شمال عراق و گشت و گذار در ساختمان های پر از گلوله بیروت تنها نمونه ای از جاذبه های گردشگری "تاریک" خاورمیانه است - مکان های مرتبط با به نوعی با مرگ ، ویرانی ، درگیری یا جنگ.
"بدون شک یک جاذبه به این مکانها وجود دارد اما آنچه کمتر شناخته شده است این است که چرا مردم ممکن است به آنها جذب شوند - چه این که شاهد جنگ از طریق نوعی جذابیت غریبانه باشد یا اینکه سعی در درک و درک عمیق تر از آن است . پروفسور ریچارد شارپلی ، رئیس جهانگردی در دانشگاه لینکلن ، می گوید: این مسئله اصلی است.
هان می گوید شرکت کنندگان در Hinterland قبل از هر چیز به دنبال چیزی "متفاوت و جالب" هستند. آنها برای تاریخ ، معماری و فرهنگ این مقاصد خاورمیانه به عراق ، افغانستان ، جنوب شرقی ترکیه و ایران سفر می کنند. آنها از عنصر گاه به گاه خطر درگیر نمی شوند. اما آنها لزوماً هیجان طلب نیستند. آنها می بینند آنچه را که رسانه ها به شدت پوشش می دهند "می بینند" و به گفته بسیاری از غربی های بدبین ، گاهی اوقات آن را نادرست معرفی می کنند.
پروفسور جان لنون ، نویسنده کتاب "گردشگری تاریک" و کارگردان می گوید: "گروه های تور وجود دارد و گردشگرانی نیز وجود دارند که به مکانهایی مانند افغانستان و عراق می روند تا سعی کنند از نزدیک در آنجا اتفاق بیفتند - اکنون این مسئله شیفته جنگ است." مرکز توسعه مسافرت و مسافرت موفت.
در حالی که اپراتورهای تور همبستگی و کنجکاوی فکری را عامل اصلی عنوان می کنند ، دانشگاهیان خاطرنشان می کنند که این ممکن است یک علاقه "غریب" به مرگ باشد ، اما نیاز به فرو نشاندن "عطش چشیدن جنگ" است ، لنون می گوید ، که گردشگران را به مکان های مرتبط با تخریب سوق می دهد یا درگیری.
"این نوعی سلیقه انسان برای لمس مرگ است - نزدیک شدن به مرگ. و این بی واسطه است. تقریباً انگار اتفاقی که 10 یا 20 سال پیش افتاده کافی نیست. "
چند روز پس از اعلام آتش بس در آخرین جنگ لبنان بین اسرائیل و حزب الله ، دهکده تعطیلات کیبوتس گونن در شمال اسرائیل گشت و گذار در سایت های مورد اصابت موشک های کاتوشیا را آغاز کرد. جهانگردان و اسرائیلی های خارجی از مرکز این کشور ، که تأثیر جنگ را به همان اندازه همتایان شمالی خود تجربه نکردند ، آمدند تا "با چشم خود" آسیب های ناشی از جنگ را ببینند.
آنها همه را در تلویزیون ، اخبار دیدند. اما مردم کنجکاو بودند که آن را با چشمان خود ببینند - تا به آنها کمک کند درک کنند "، مدیر بازاریابی گونن ، اوری آلون ، توضیح داد و خاطرنشان کرد که بسیاری از آنها با خیالی آسوده از بازدید خارج شدند.
در مقایسه با تصاویر دراماتیک اخبار ، بازدیدها "آسیب را به حداقل رسانده اند". او می گوید اوضاع وحشتناک بود ، اما نه به اندازه ای که تلویزیون به نظر می رسید وحشتناک است.
در اولین ماه پس از جنگ ، آمنون لویا ، راهنمای تور اسرائیلی ، گردشگران را از خانه های آسیب دیده در قیریات شمونا عبور داد. در آنجا ، گردشگران این فرصت را داشتند که با ساکنان منطقه و سربازان صحبت کنند. وی توضیح می دهد ، از نظر روانشناختی ، آنها به خاطر همبستگی ، تعطیلی و کنجکاوی و به منظور درک واقعیت شرایط ، باید خودشان این مسئله را ببینند.
لویا می گوید: "اگر شما در خانه خود راحت نشسته اید و تلویزیون تماشا می کنید ، تعجب می کنید که آیا جنگ در کشور شما واقعاً است یا نه".
در حالی که تورهای کاتوشیا کاملاً متوقف شده است ، امروز گردشگران می توانند برای دیدن خسارات ناشی از شلیک موشک های قاسم از مجاورت غزه به شهر سدروت در جنوب اسرائیل بروند.
بینا آبرامسون از مرکز رسانه ای سودروت می گوید که این موشک ها ساکنان منطقه را در هراس دائمی زندگی می کنند و این در درجه اول واقعیت جویی و همبستگی است ، نه عامل هیجان ، گروه های تور و بازدیدکنندگان را به سمت خود جلب می کند.
تورها به طور کلی ممکن است با درگیری همراه باشد ، اما بیشتر روی همبستگی ، سیاست یا حقیقت یابی متمرکز هستند.
در مطالعه خود از گردشگری سیاسی گرا در اورشلیم ، الداد برین درباره یک سفر صحیح در اسرائیل در سال 2003 با مضمون "صلح و سیاست" نوشت ، که شرکت کنندگان را به یک کافی شاپ اورشلیم که چند ماه قبل قربانی یک حمله تروریستی بود ، برد و برجسته کرد فضای سیاسی ناپایدار شهر.
شرکت کنندگان با گروه گردشگری جایگزین مستقر در بیت لحم می توانند از خانه های تخریب شده فلسطینیان ، اردوگاه های پناهندگان ، سد جدایی بازدید کنند و با فعالان و سازمان های صلح فلسطینی و اسرائیلی دیدار کنند.
مدیر اجرایی رامی کاسیس می گوید که هدف از این تورها نشان دادن گردشگران در واقعیت های سیاسی ، اجتماعی و تاریخی منحصر به فرد منطقه است - "برای باز کردن چشم خود به رنج مردم فلسطین" و کمک به بازدید کنندگان برای توسعه ایده های خود در مورد اوضاع ، به جای اعتماد به اطلاعات مغرضانه و رسانه ها.
شارپلی می گوید ، با این حال ، به عنوان نمادهای درگیری ، و حتی در نشان دادن محدودیت زندگی مردم ، مطمئناً می توان چنین سایت هایی را بخشی از روند گردشگری تاریک دانست.
وی می گوید: "حدس می زنم این جذابیت این باشد كه مردم تقریباً در مورد امنیت و آزادی زندگی خود اطمینان پیدا كنند."
وی می گوید ، بسیاری از غربی ها در جوامع نسبتاً ایمن و خطرپذیر زندگی می کنند ، محافظت از مرگ و تأثیر مستقیم جنگ.
شارپلی می گوید ، "قیمت گذاری با مرگ" یکی از روش های توصیف این نوع گردشگری است که در آن قرار دادن خود در موقعیت خطر یا خطر - که به طور بالقوه با مرگ روبرو می شود - بخشی از جذابیت است. از این منظر ، تورهای منطقه جنگی را می توان جدیدترین ورزشهای شدید دانست.
حتی اگر Hinterland گردشگران را به مناطقی می برد که هشدارهای سفر را به همراه دارند - باعث می شود شرکت کنندگان به دلیل جنگ و تروریسم گاهی اوقات کاملاً غیرقابل بیمه باشند - هان می گوید این گروه از تلاش خود برای یافتن جاذبه های "تاریک" جلوگیری نمی کند. و همچنین شرکت کنندگان آن - که عموماً 40 تا 70 سال دارند - به دنبال خطر یا هیجان نیستند.
در حقیقت ، مسافر 69 ساله جهان و مارگارت ولهپتون بومی انگلستان می گوید که اگر از خطری آگاه بود هرگز نمی توانست از تورهای Hinterland لذت ببرد.
وهلپتون که به لبنان ، سوریه ، عراق ، اردن ، ایران و افغانستان سفر کرده است ، می گوید درگیری یا خشونت مربوط به مناطق خاص - مانند پلاکی که وی در هتلی در اسلام آباد به مناسبت بزرگداشت قتل چندین روزنامه نگار دو سال قبل دیده بود - به سادگی بخشی از گذشته است.
او می گوید: "تاریخچه." هیچ چیز برای ترسیدن وجود ندارد.
این بدان معنا نیست که Hinterland با مناطق "گول" یا جاذبه های به ظاهر تاریک روبرو نمی شود.
در سفر به شمال عراق ، هینترلند شرکت کنندگان را به حلبچه ، محل حمله گاز سمی در طول جنگ ایران و عراق در سال 1988 ، برد. در فرصتی دیگر ، آنها از زندان سلیمانیه بازدید کردند در حالی که کردها مورد شکنجه قرار گرفته بودند.
هان می گوید ، تفاوتی با بازدید از اردوگاه کار اجباری آشویتس ندارد.
در حالی که فاکتور "خودتان ببینید" مطمئناً جلب توجه می کند ، دانشگاهیانی مانند لنون و شارپلی می گویند این روند به یک علاقه قدیمی و ذاتی به مرگ و جنگ مربوط می شود.
شارپلی توضیح می دهد: "احتمالاً کمی خونخواهی."
لنون می گوید شیفته "جنبه تاریک طبیعت انسان" است.
سرانجام ، مردم می خواهند سوراخ های گلوله را لمس کنند ، شاید احساس خطر کنند و با آن جنگ سالارهای درگیر ، ملاقات کنند ، همه برای خود.
برای پوشش بیشتر در مورد گردشگری خاورمیانه از رسانه لاین ، به وب سایت آنها ، www.themedialine.org مراجعه کنید.
