U-Tapao ، تایلند - حتی دختران رقصنده که توسط یک هتل محلی تهیه شده اند ، نمی توانند هزاران مسافر را که می خواهند از طریق این پایگاه هوایی دوره ویتنام از تایلند که اعتراض کرده است فرار کنند ، تشویق کنند.
گلن اسکوایرز، یک گردشگر 47 ساله از انگلیس، که چشمان غمگینی را بر روی جمعیت انداخت، گفت: "این اولین بار است که در تایلند هستم و احتمالاً دیگر برنخواهم گشت."
کاری که آنها انجام داده اند این است که به پای خود شلیک کرده اند.»
از روز جمعه، پایگاه دریایی U-Tapao در 190 کیلومتری (118 مایلی) جنوب شرقی بانکوک، تنها راه ورود یا خروج از کشور برای گردشگرانی است که به دلیل محاصره ضد دولتی فرودگاه های اصلی پایتخت سرگردان شده اند.
مسافرانی که به اینجا رسیدند، انبوهی از مسافران خسته و عصبانی، نگهبانان مسلح، انبوه زباله، کوه‌هایی از چمدان‌ها و فضایی متشنج و سورئال را پیدا کردند.
این پایگاه هوایی که در دهه 1960 توسط نیروی هوایی ایالات متحده ساخته شد و تنها به یک اسکنر اشعه ایکس برای کیسه ها مجهز شد، در مقایسه با ظرفیت 40 پرواز فرودگاه بین المللی سووارنابومی بانکوک، تنها می تواند حدود 700 پرواز در روز را انجام دهد.
اما به لطف تظاهرات، این تنها چیزی است که تایلند برای ارائه دارد.
دنی مصفی، 57 ساله، از شهر نیویورک، گفت: "من فکر می کنم احمقانه است." توریسم را در این کشور کشته اند، مسئولان باید بروند کاری انجام دهند. قرار نیست کسی به اینجا بیاید.»
مقامات تایلند می گویند بیش از 100,000 مسافر - چه تایلندی و چه خارجی - از زمان اشغال سووارنابومی در روز سه شنبه در آنچه معترضان "نبرد نهایی" خود علیه دولت می نامند، لغو شده اند.
برخی از آژانس های مسافرتی مسافران را با اتوبوس به U-Tapao، که در نزدیکی تفرجگاه توریستی پاتایا قرار دارد، رساندند، اما با توجه به دشواری یافتن اطلاعات در بانکوک، برخی دیگر به تنهایی بیش از آنچه انتظار می رفت، امیدوار بودند.
ترافیک عظیمی در خارج از محوطه وسیع ایجاد شده است. سربازان تایلندی با تفنگ های M16 از ورودی فرودگاه محافظت می کردند تا از دسترسی معترضان ضد دولتی جلوگیری کنند، زیرا مسافران چمدان های خود را زیر آفتاب می بردند.
هنگامی که وارد ترمینال شد، فقط اتاق ایستاده بود. مسافران مطمئن نبودند که کجا باید ورود کنند. صف‌های طولانی در اطراف اسکنر چمدان‌ها پیچیده بود، جایی که سربازان سعی می‌کردند از جمعیت فزاینده جلوگیری کنند.
بانی چان، 29 ساله، از سن دیگو، کالیفرنیا، گفت: «این یک هرج و مرج و هیاهو کامل است.
«اطلاعات نادرستی از خطوط هوایی به ما داده شده است. سفارت آمریکا می گوید نمی توانند به ما کمک کنند. ما بالا و خشک هستیم. خطوط هوایی مدام به ما فرصت می دهند.»
در حالی که تابلوی خروج در دسترس نبود، کارمندان خطوط هوایی تابلوهایی را در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود «تماس نهایی پرواز، مسکو»، در حالی که سایر کارکنان داخل محوطه امنیتی ایستاده بودند و تابلوهایی را روی پنجره شیشه‌ای فشار می‌دادند که مسافران را به پرواز به هنگ کنگ می‌فرستادند.
در یک نقطه، گروهی از مسافران سرکش پس از اینکه یکی از کارمندان فرودگاه آخرین فراخوان پرواز را برای پرواز به تایپه اعلام کرد، از دری به سمت منطقه غربالگری امنیتی رفتند.
یک زن که در جریان موج گرفتار شده بود، شروع به فریاد زدن کرد و سربازان به زور درها را بستند.
نان سونتورنون، 24 ساله، از بیمارستان بانکوک در پاتایا، که در کنار یک پزشک و پرستار در یک کلینیک موقت ایستاده است، گفت: «ما امروز شش بیمار را درمان کردیم.
«مسافران سردرد، خستگی و مشکلات دیگری مانند غش داشته اند. اما این مکان از سربازان محافظت می‌کند - سووارنابومی ندارد.
تنها نقطه فروش دیگر U-Tapao زمانی بود که کارمندان زن یکی از هتل های مبتکر پاتایا، با بهره گیری از تماشاگران اسیر، اجرای رقص سنتی تایلندی را اجرا کردند.
زنان بعداً لباس‌های قرمز و نقره‌ای با بوآهای پر پوشیدند و آواز خواندند: «شما در پاتایا عاشق خواهید شد. جای بهتری برای بودن وجود ندارد.»
این وضعیت باعث نگرانی های بین المللی شده است.
استفان اسمیت، وزیر امور خارجه استرالیا روز یکشنبه گفت که این وضعیت "ناامیدکننده" است و افزود که برخی استرالیایی های سرگردان "به طور فزاینده ای مضطرب می شوند و ما این را درک می کنیم."
اما همه ناراضی نبودند.
سه مرد روسی در خارج از ساختمان ترمینال شروع به رقصیدن و در آغوش گرفتن یکدیگر کردند. دو نفر بدون پیراهن بودند و یکی بدون شلوار، در حالی که به نظر می رسید همه مست بودند.
یکی از مردان که از ذکر نام خودداری کرد، گفت: "همه چیز اوکی است." «به جز چیزی برای نوشیدن. بدون رابطه جنسی بدون غذا. بدون پول، او لبخند زد.
